...
karanlık bir geceye karışır
adamın ‘yalnız’ ayak izleri
sabah olmaz önce
döner durur aklı perperişan

sonra
zaman anlamını yitirir
akrep ve yelkovan
dur durak bilmez
kendi içine kıvrılıp durur

ve zaman..
kum saatindeki kumlardan daha hızlı akar

siyahın karanlığında kaybolur ruh
ve karanlığın siyahında kirlenir düş

eşkiya düşünceler pervasızca sokulur geceye
gözlerine kaçan kum tanecikleriyle
karaya vuran balıkların çaresizliğiyle
boğuşur uykusuzluğuyla yorgun bedenleri

oysa ‘mor yalnızlıklara’ gebedir kadın
dikenler kanatır ellerini
yine de gülü sevmekten vazgeçmez

ama
adam bilmez
bilse de inanmaz
gaddarca dünyayı evirip çevirir
kendi etrafında döndürür
neden sonra
kadının bencil olduğunu düşünür
oysa merhametlidir kadın
fedakardır...

adam bilmez
bilse de inanmaz
kadının türküleri O’na dır
kadının nefesi O’na dır
adam işitmez, adam görmez

adam;
önce önemini önemsemez
’anlamını’ anlamaz kadının
gidince hayatın da anlamsızlaştığını ve
kendi anlamsızlığını farkedene kadar…


ve zaman..
kum saatindeki kumlardan daha hızlı akar

siyahın karanlığında kaybolur kadın
ve karanlığın siyahında kirlenir adam
kendi ıssızlığına doğru....




fulya/ocak2011