Kahvemi yudumlarken sevgini andım sensiz ve kederli,
Bir masal uydurdum gülmek adına yeniden.
Clayderman düşürdü yollarına,
Aşkınla yudumladım her aldığım nefesi,
Çizgilerinde duraksadım bir daha,
Kandım sensiz dakikalara.

Şiir yazdı yanımda bir dahi mekanik adına,
-when I close my eyes- gecenin bir ucunda.
Tüm bahar kokan hayalleri annemin sandığına,
Tüm çiçekleri de babamın ceketinin cebine,
Rüzgarları da kızkardeşimin saçına salıp,
Sensiz yarınların korkusuna daldım yine.

Demli bir çay içmeyi özledim ve sen yokken,
Çayın dahi tadını alamadım doya doya.
Çekemedim nefesimi yaşamak adına,
Gülemedim en saf halimle bir kez daha.

Ve senin yokluğunla bir gripin daha aldım,
Üşütüklüğümde seni çepik seslerinde andım.
Duyup ve öğrendiğin tüm ilginçliklerin,
Benden daha çok duyacağın gülmelerin,
Hayali ile başımı yasladım yastığa,
Ve ellerimde birkaç not.

Kaç zamandır adı –secret garden- olan,
Yaşanılan acı ve tatlı güzel anların,
Bir hayat olması adına yumdum gözlerimi.

Geleceğin güne kanıt sevgimle sildim yaşlarımı,
Yüreğimde yazdım masalımı.

Ve istediğini çok bekleme diyen Garcia’ya inat,
Bekliyorum güzel haberlerini;
Seni hep mutlu anımsayarak…