Bir çocuk ruhluya gönlümü verdim.
Düşe kalka yürüyordu, dünya kaldırımında.
Elimi uzattım.
Eli elime değdi, eridim...

Tanıdıktı.
Daha evvelde gördüm bu gözleri.
İsmini bilmeden isim verdim.
Selam verdim, almadı.
Çocuk ruhlu sevgili;
Selam kalsın, canın lazım dedi, canıımmm derken.

Melekler eşlik ediyordu diyorum abiciğim.
Melekler, ellerinden tutuyordu.
Omuzlarındaki iki melek var ya abi;
Hep sağdaki birşeyler karalıyordu.


Çocuklar melekti ya abi.
Meleği sevmek Günah da değildi ya hani.
Sırf ondan tutuldu, kardeşinin yüreği.

Rüzgar ondan esti yüzüme,
Ben onu kokladım.
Ruh bedenden çıktı,
Ruhumu aldı,Çocuk ruhlu sevgili...

Siz çocukları kırabilirmisiniz?
Ne isterse istesin , elinizden geldiğince,
vermezmisiniz şımartmadan?
Bende verdim be abi
Veriverdim istediklerini...


Göz yaşları çocukçaymış,
Numaracıktanmış.
Öylesine canım diyormuş.
Sırf kafiye olsun diye , ana avrat söviyormuş da
Çocuk ağzından çıkan küfürede gülmedin mi benim abim.
Canım demesi; canımı yakarım demekmiş.
Yanınca anladı, bu ahmak yürek.

Güzel yakmış dimi amcası,
Afferin benim kuzuma..
Aman nazar değmesin,
sen mavi bocuklar takta gel bana.

Abi ben giderim,
İki bardak su dan başka çekerim yok benim.
İçki bana haram elhamdulillah.
Ama yinede ilk bardağı onun şerefine içerim.
Haydi Bismillah...