Ağlayabilmek gözyaşlarını dökemeden
Züleyhanın Yusuf’a aşkı gibi
Mecnun’un çıkmaz sokaklarında

gözyaşları da olmadan yaşayabilmek
değerini bilmek esasında
hiçbirşeye üzülmemek diye değil

Holoskobumu aldım yine yanıma
Sokaklar,aynı sokaklar son tahlilde
Paranoyak cephanelerim dilimde
Her biri yeninden şiir olma derdinde

Gönlüm duygusallığın truva atlarını siliyor
Unutmak fiilini kökünden silen parçalar
Plütona doğru sergüzeştlik yollarında
Boynum tutkunluk esaretinde yeniden

Kırmızı kiremitlere basıveriyorum yavaş ve sakin
Ruhumdaki tüm tezatlar birer ümmi kahin
Yollar biliyorum aşağıda,velakin
Oralara gidiyorum tekrardan

Ve sevgilerimin paradoksunu çözümsüzlüğe itiyorum
Kul euzu diye dualarım sorgularda
Bir cinayetin faili meçhulu olmuş aşk yangınım
Avam dedikoduları çamaşır makaralarında

Sevgi malikhanelerinde ermeni sokaklarının ti’liği
Karıncalara basamıyorum,korkum değil parasızlık
Altı gün et yedikten sonra bozup sindirim sistemini
Şimdi küfür ediyor paradokslarımda ki manasızlık

Fazla uzun değil yollar ve ihanet bekçisi değilim
Biraz uzanacak dizelerim,nefes alması lazım hecelerimin.