1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
962
Okunma
Her attığım adım gurbet,
Her ah çekişimde duyarım sılanın kokusunu,
Gurbetin diğer adı ölüm değil mi?
Şimdi hissetmiyorum ölüm korkusunu.
Her çıktığım yokuş bir karlı dağ sanki,
Akşam üzeri uçan Ebabil kuşları gibi yorgunum.
Solmuş tarumar bahçemde yediveren çiçekler,
Ne çıkar çalsın ölüm kapımı,
Nasıl olsa ben gurbette vurgunum.
Onlar değil mi? Beni alıp uzaklara getiren,
Bir bulsam o göçmen kuşların gözlerini oyacağım.
Şimdi mevsimler gebe ölümü beklemekte,
Doğacık çocuğun adını GURBET kayacağım.
Adana, 25 Nisan 1991
Yüksel Erentürk Yılmaz
5.0
100% (1)
Cevap Yaz