körpe bedeninle
yıkık duvarlar altında kalan hayatını arıyorsun çocuk
sen daha doğmadan biçmiş yazgın
soğuk kefeni yarınlarına
en karasından
tek sığınağın olan baba kucağına
kahpe kurşunlar yağdırmışlar
en ağırından
üşüyen hayallerini ısıtamamışsın bir kez olsun
o mangal gibi yüreğe sarılıp

porselen bakışlarını kırmışlar çocuk
acımadan
dökülmüş yüzünden
inci gülüşlerin
serilmiş ayaklar altına birer birer
sert postallar çiğnemiş mavi boyalı resimlerini
canını yaka yaka
ezilen her gülüşünde bir kez daha ölmüşsün çocuk
yanaklarındaki pembe gülleri soldurmuşlar
gamzelerini kadeh yapıp
nar suyu rengindeki gözyaşlarını içmişler
utanmadan
hem de kana kana
seni kanata kanata

saçlarını okşayacak kınalı elleri gömmüşler
çimen bitmez topraklarda arar olmuşsun
annenin çiğdem beyazı dokunuşlarını
kök salmadan köklerini kurutmuşlar
dallanıp budaklanmadan
çiçek açmadan devrilmişsin çocuk
baharda dökmüşsün umutlarını yemyeşilken

kanla sulamışlar topraklarını
bu sebeptendir
kırmızıdır senin ülkende tüm papatyalar
ardında karanlık bir geçmiş panzerle yerle bir edilmiş
önünde gri zorlu bir yol var
şansın mavzerlere hedef olmuş
delinmiş binlerce yerinden
gökten bombalar yağarken üzerine
güneş hırsızları çalmışlar ışığını
seni ıssız gecelere mahkum etmişler


ah çocuk!
yaşamak en çok senin hakkın
ağlama!
mutlaka değişecek yazgın
hayatla kavgan bitmeyecek
unutma!


ve
cennetten türküler söyleyecek
annen sana
sen
sakın ağlama!


Hicran Aydın Akçakaya/Bodrum
20aralık2010



sevgili edebiyat defteri ailem annemin hiç beklenmeyen rahatsızlığından dolayı deftere giremiyorum... onunla ilgilenmem gerekiyor bu ara... dua edin lütfen... teşekkür ediyor saygı ve sevgilerimi yolluyorum hepinize....