ruhumun düzensizliğini anlamaya çalışmayın
ben orada yaşarım,

sende üşümeliyim eyy sevgili!
yoksa hücrelerim nasıl yudumlayabilir aşk’ı

ve ruhum,
sana varna’dan gelmeliyim çırılçıplak
sonra kuşanmalıyım dağın eteklerini bir gece..
yollarıma bakma öyle güneş gözlerini kırpıştırırken
gün doğmadan ülkemin en doğusundan,
tüm canlılar uyuyorken batılı düşlerinde
ve tanrı yeni bir kader çiziyorken alnımıza
bırak dudaklarıma kimsesizlik sürülsün adamakıllı..

kim ne yazar ve ne çizer memleket üstüne
neyi doldurup, nerden keser bileklerimizi
kalsın kırık telimizde.

gerilen yayların hesapsızlığında
fırlayan oklar gibi
iki boş bir dolu akıp giden hayattır, şarap
dökme üstüme güzel rengini!
damağımda buruk bir savaş olmalı, barışın inatla hükmettiği

o savaş ki perçem perçem şiirdir yaşamak uğruna
ve yaşatmak
ağacı, çiçeği, tarlayı, taklasız güvercin gülüşlerini
bir çocuktan bin çocukluğa..

ruhumun sessizliğini aldatmaya çalışmayın
ben orada konuşurum,

şimdi çek eşkıya bakışlarını gözlerimden eyy ölüm!
henüz kirpiklerimde tutuşturacağım
avuç avuç sözcüklerim var.