Bir yağmur tanesi misali düşüyorum
Bu gece
Bir insanın hayallerine...
Bir güneş misali konuyorum
Bu sabah
Bir güzelin umutlarına...

Özgürlüğün ellerinde hayat bulan
Bedenim,
Bir kuş misali
Uçuyor bir hatıranın gölgesine...
Ressamın tablosuna indirdiği
Fırça darbeleri misali,
Çiziliyor ellerimin izi
Kaderime...
Hayat ise bir oyunda tek tek
Düşüyor cemrelerini
Ağlayan çaresizliğime...

Ben ki
Yalnızlığın kalemi,
Ben ki
Umutsuzluğun arkadaşı,
Ben ki yitik ülke masallarının
Sökük duygularında,
Bir yağmur tanesinde ağlayan
Herkes kadar yalnız adam
Ağlıyorum bu gece
Herkes gibi...

Düşlüyorum bu gece
Herkes gibi
Bir kayıp hatıranın
Tozlu sayfalarında kalan
Yaşam kattığım satırları,
Gözlerimde asılı kalan
En güzel kelamları...

Ayağıma düşen bir gölge gibi
Düştü kalemimden akan
Hüzünler...
Bu gece anlatamadığım hayatlarda,
Kaybettiğim bir hecenin sesinde,
Ruhumda sildiğim umutlarımla
Düşüyorum bu gece
Herkesin hayallerinden...

Bir bulutun bir tek gökyüzü için
Ağlamaması gibi,
Ben de bir tek insanlar için
Düşmüyorum bu gece
Bir gözyaşı misali
Hayatın gözünden
Hüzünlerin oyununa...
Bavuluma hayalsizliklerimi de katıp
Gidiyorum kürek çektiğim
Bir ölümün derin sessizliğine,
Gözlerimde ağlayan
Bir hayatla...