8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1629
Okunma
Yalansız bir dünya,mutlu bir yuva ve de hayallerin sımsıcak bahtına inanmak için:
’İnanmalı çalışmaya...’
Bu birkaç satırı birkaç saniyede birkaç yılın hırsında,
Kendine nefret edenin tüm kahrında,
Onanmaya çalıştığı hayatında,
Yazmıştım.
Çok yılgın bir benlikten tekrar hakikati çıkartmak,
Ancak böyle kısmet olacakmış;
Aynen şiirlerin artık,
Sebebi olduğun gibi.
O kadar çok emekten bahsederken satırlarda;
Emeksiz bir hayata artık dayanmıyorken,
Seni tanıdım,sevdim,
Ve seninle inan ki umutlandım.
Tüm şiirlerimi çöpe atıp,
Hırslı bir kartalın gözüyle;
Gülü susuz bırakmaktan hicap ederken,
Seni de aşksız bırakmam derken,
Bu emeksizlik nereye kadar gidebilirdi ki!
Hicap ediyorum.
Beni kendime inandırdığın için belki de;
Yansak da yürektekinin acısıyla;
Sonsuza kadar seni sevmek adına,
Söz veriyorum:
’Artık grev bitti,Çalışma vakti!’
Cevap Yaz