Gözlerimi açtığım dünyanın üç hali,
Nasıl kolay kolay geçmiyorsa
Ölümde o kadar basit olmasa gerek
Bahara yeni açmış bir çiçek
Nasıl onu koparmama üzülemiyorsa bile
İlk işim doğaya olan borcumu ödemek

...
Keşke her düşünce bu kadar nazik,
Söylenen her söz bu kadar yalın olsa
-İlla ki yalan söyle- diyen
hiçbir sahtekar
Anasının karnından doğamasa
...

Hayalleri olmazsa insanların dünyada
Hiçbir güneş geceye kalamaz
Susuz çöllerde sel basmaz bir evi
Papatyalar yürüyemez uzun yollarda
-Ama ben ölebilirim-

Ben kocaman yanılgılarımdan
Her kaçışımda düştüğüm çukuru
Her tekrar eden günde seçemeyebilirim
Müsvedde kağıtlardan oluşan rüyalarımı
Hiç yüksünmeden yakabilirim
’Ama ben ölemem’ demiyorum
Ölebilirim...

Sen, ben, o, biz, siz, onlar
Bu belirsiz isimlerin yanına
bir artı koyup kendimi ekledim
Beni, her sokak başındaki kargaşanın,
her soluk alıştaacıyan yaranın,
gözümden akan her gözyaşı için
ödeteceğim hesapların yerine
kullanabilirsin.
Kullanabilirsin beni yerine
Ölüm soğukluğunun eş anlamlısının

Tasvir ettiğim cümleler kadar hayatım
Fazlası değil! ..
Ben kalemim kırılmadığı sürece yaşarım
Silgilerimi hiç kullanmadan depoladım
Ama bir gün onları;
Kötü anılarımı halletmeleri için
Dünyaya salacağım

İşte o gün tüm suçlular susacak
Bir bahçem olacak
İçinde yalansız bir gülistan
Arkadaşlarımın hepsi candan
Düşüncelerim akacak sonsuza doğru
Tüm kirlerimden arınacağım
Ve ben; susacağım

Esra Mikail Erdoğan