vakit ilerlerken yolunda
bendeki yoldu şaşan
elimden düşüvermişti birden yaşam
beliriverdi güz izleri

budala eylül
sarıyla düşürüp budadı diye yapraklarımı
teslim aldı sandı vücudumu

dışım nefessiz görülebilir
kalbim soğumadı henüz
avazımdan kesilmedi sesim


içimin ulağı dilim
yüksek perdeden
sesler biriktiyor altında
çelikteki yeşil filizin
ilk nefesini gördüğünde çözülecek

ezberledi hayat oyunlarını
yetkinleşti gezgin düşler ile
biliyor gül olmadığını
artık faka basmayacak

kısadır güz güneşinin saçları
gördüm /bildim
aldatır bahar güneşi

yaz güneşinde ısınır soğuk düşler
bu yüzden kırıyorum
bel bağlamıyorum, yalan yanlış aynalara

ne çok kalabalık, ne çok tenha olacak
orta içilecek sabah kahveleri
gözüm seyreyledi, ezberledi hepsini

dışıma taşmadan
içimde, usulca koşuyor yaşam atları
daralan kapıda bekletiyorlar nal seslerini
saat çaldığında
patlatacaklar karanlığı
misk-i amber kokusuyla
çıkacak ortaya gün
o zaman, işte o zaman
dış dünyaya dokunacak ellerim
şimdilik uyuyor ateş içimdeki külde


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir