dünyaya bir daha gelirsem
seni sevmeye zamanım olsun
kıralım ayrılık çemberini, peşin peşin
serelim ömrümüze bâkir zamanları
sevincin deli rüzgârında savur beni
yeniden yaşamak için...


/suskunluğu ören saatlerde
karanlığı dinlerken
adının yeşermesini beklemek
ısıtıp, avutamayan hayaller ile/


arsız bakışlarıyla
sessiz yollar girmesin araya
su dökmesin arkamızdan karanlık
her dönemeçte, beyaz aydınlığımız olsun


/ayak seslerinden yoksun
mahzun bakışları merdivenlerin
bülbülsüz/ gülmeyen güllerin
geçmiş kokusu bahçede
içimde, sönmeye yüz tutmuş
umudun titrek alevi
sağanak vurmuş gözlerimde
sinmeyen bir öfke/de bulamadığım sesim/


yokluğunla vuruşa vuruşa
yalnızlığın korkunç sesiyle
kararıp silinirdim akşamla birlikte

bir daha dünyaya gelirsem
seni sevmeye zamanım olsun
serin sabahlarda
sıcak sesinin, müziğiyle uyanayım güne
toprağından edilmeyecek bir sarmaşığımız olsun
başkalarının söz duvarlarıyla örülü
kuşatılmış bir dünyada
resmini çizmekten ibâret olmasın hayâllerimiz

unutulmuş zaman yoktur kahve gözlüm
bekler bir yerlerde seni
saçılır üstünü kapattıkların

kendini kaptırdığın oyunda
çocukça sevdalardır yaşayamadığın
ve sonra zaman
ne çok kalabalık
ne çok yalnızlık ölüm

bir daha dünyaya gelirsem
seni sevmeye zamanım olsun gülüm…



Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir