……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Güzel Senden Ayrılalı

Güzel senden ayrılalı
Hayli zaman oldu gel gel
Bak gözümden akan yaşım
Âb-ı revan oldu gel gel

Böyle m’olur küsüp gitmek
Seni seveni terk etmek
Haram oldu yemek içmek
İşim figan oldu gel gel

Kurulu yaydır basılmaz
Gönül yârindan kesilmez
İçmeyince dert eksilmez
Boş kadehler doldu gel gel

Kul Aşık eder varmağa
Halinden haber almağa
Yetiş namazın kılmağa
Seni seven öldü gel gel


Aşık Paşa
1272-1334)
Mesnevi şâiri. Horasan’lı Baba İlyas’ın soyundan, Baba Muhlis’in oğludur. İyi bir tasavvuf kültürüyle yetişmiştir. Türbesi Kırşehir’dedir.
Âşık Paşa Türk halkına tasavvufu öğretmek gayesi ile aruz ve hece vezinlerini kullanarak mesnevî ve dörtlük tü¬ründe eserler vermiştir. Türkçe’nin gelişmesi ve benimsen¬mesinde hizmeti büyük olmuştur. Garipnâme’si 10.000 be¬yitten fazladır. Tasavvuf konusunu işleyen on bölümlük bü¬yük bir eserdir. Hece ve aruz vezni ile yazdığı manzumelerin¬de Yunus Emre’nin etkisi vardır.
Eserleri:
1. Garip-nâme (Yazma hâlinde bir mesnevidir), 2. Vasf-ı Hâl-i Herkesi (39 beyitlik mesnevî), 3. Fakr-nâme (160 beyitlik mesnevî), 4. Hikâye (59 beyitlik mesnevî), 5. Kimya Risalesi (Nazım nesir karışık), 6. Şiirler (67 tanedir). [Küçük mesnevileri için bkz. A.S. Levend, Türk Dili araştırmaları Yıl¬lığı 1953,1954; Şiirleri için bkz. A. Gölpınarlı, Aşık Paşa’nın Şiirleri, Türkiyat Mecmuası, V, 1935, s. 7-101 ve Yunus Emre ve Tasavvuf, istanbul 1961.]
……………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-(((-30-)))(-)(-)(

Hey can senden ayrılalı
Sanki asır geçti gel gel
Hele bir gör bende hâl’ı
Özlem çiçek açtı gel gel

Bu yüzüm niye gülmüyor
Bu çilem niye dolmuyor
Bir türlü sabah olmuyor
Uykularım kaçtı gel gel

Seni seven saçın yoldu
Kara gözler yaşla doldu
Dün doğanlar asker oldu
Bilmem kaç yıl geçti gel gel

Ataş sinem yaktığında
Gözler yola baktığında
Deli gönül yokluğunda
Yalnızlığı seçti gel gel

Yaşadığın inanmadı
Hasretine dayanmadı
Bir kez daha uyanmadı
Ağuları içti gel gel

Gezdi durdu şehir il il
Günü aydı,ay’ı da yıl
Çölden çöle deli gönül
Kanatlanıp uçtu gel gel

Yazın başa yağarken kar
Dertli sinem oldu bizar
Lüzumsuzun sevdiği yar
Böyle başa taçtı gel gel

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz