Memleket kavgasında birkaç söz çalıyorum büfeden;
-‘Ayran,Sosis ve ekmek…’
Hayatımın her bir yanında emek
Ve O’na emeklemek!

Esbabın riyakarlığını yüzüne çarpıp gecenin,
Gündüz kovalayan sokaklarda,
Nefes alıyorum.
Bunun adı da olmuş yaşamak!

Emeklerken yürüyemiyorum;
Anladım ki mesele gurursuz olmak da,
Ve anlayabilmek hasarlarını,
Açılacak yaraları göze alarak!

Ayran,sosis ve ekmek bir yanımda,
Diğer yanımda 2 milyar aç insan,
Diğer yanımda yaşamaya inat,
Konuşmadan küfretmek!

Onanmaz dertlerinde yanındayım Afrika,
Gofreti bilmeyen dedene saygı göster,
Ve Anadolu kahvesinde batak,
Bunun adı da yaşamak!

Hayal kurmadan gömülmek kitaplara,
F(x) eşittir sonsuz bilmecesini anlamamışken,
Pek çok formülde kaybedilen hayatlarda,
Yaşamak!

Ayran,sosis ve ekmek!
Durmadan debelenmek,
Acımak;
Üzülmek!

Ana dolu kalbinde bir sevgiliye bakmak,
Taşmak sen senin de kalırken,
İstanbul olmak,ortalama yaş otuz beş,
Öksüz yanım da ayrılmak!

(K.) olmak Kafka’da ya da alakasız bir kahvede,
İskemlelerinde günde 5 paket cigara,
Çocuklar evde açmış ona ne?
Bunun adı da sevmek ve yaşamak!

Aç kalmak da yaşamak,
Geberesiye yemek yerken de,
Ağlarken de yaşamak,
Acılara katlanmak!

Ayran,sosis ve ekmek;
-‘Yiyin,için;ama israf etmeyin!’
Vah’lar bize yine,
Yine de yaşamak!

Yaşamak;
Doymadan düşünebilmek adına emek kavgasında.

Yaşamak;
Ağlamak sevdiğinin cennet bahçesi bağrında.

Yaşamak;
Aşk ile meşk ederken,mest olmak dünyada.

Oysa yaşamak ne bu,ne şu ne de o!
Yaşamak,sadece yaşamak!

Nerede olduğunu bilmediğin bilemeyeceğin bir Rabbi
Severken can-u gönülden
Emek kavgasında yitirmek noktalamalarını
Ve ağlarken y anmak

Yaşamak!
Sen sevdikçe sevileceğini bildikçe yaşamak,
Bir ezan ve namaz arası kadar vakitte;
Doğmak,büyümek,okumak,evlenmek,çalışmak,ölmek!

Yaşamak!

İşte ne olduğunun tarifi dahi yok;
Yaşamak meçhule giden bir geminin,
Milyarlarcasını taşıyan,
Sadece yaşamak demek her ne ise!

Bazen de saçmalamak!

Yaşamak;
Hala ayran,sosis ve ekmek ise,
Odalarda viraneyim ben tek başıma.

Amaçlarımız nefis oldukça,
Yaşamanın da tanımı yok!

Sevgi darphane de basılıyor nasıl olsa,
Mahkumum ben!
Kurtar beni tabiat gözlüm!

Ağlıyorum yeniden…
Bir sen biliyorsun tek bilenle beraber,
Senin olma ihtimalinde ben gülüyorum.

Hesabımı sorgulattırma karakollara,
Ben türküsüyüm Anadolu’nun!
Bir gidip,bir geliyorum;
İşte bu da yaşamak!