26 Kasım 2010 Posta gazetesinde yayınlanan şiirim...Huzurlarınızda...

Vazgeçtim bu gün
Yaşamaktan,
Sevmekten,
Gökyüzüne bakmaktan,
Denize dokunmaktan.
Hayat kısaydı zaten
Uzatmaya gerek yoktu
Cümleleri...

İnsan dediğin bazen
Alabildiğine su,
Alabildiğine mavi deniz olmalıydı
Hırçın bir dalga olmak yerine.
Gemi misali bir sevgilinin limanında
Uslanmalıydı.
Yolcuları korkutmadan
Basıp gitmeliydi sessizliğe.
Ardından laf ettirmeden
Park etmeliydi ruhunu
Ölümün otoparkına

Dışarıda deli bir yağmur başlar
Yüreklere düşer acı taneleri
Ben yağmur olurum, yağmur ben
Öylece vazgeçerim bu gün
Deniz olmaktan,
Yağmur olmaktan,
Gülümsemekten,
Doğruları söylemekten...

Her şey yalandı zaten
Ben de yalandım
Yağmur gibi, gökyüzü gibi, deniz gibi.
Bu gece bir şeyden daha vazgeçtim
Kendimden
Cümleyi uzatmadan koydum noktayı
Ne bir gemi, ne bir deniz ne de bir yağmur tanesi oldum
Bu gün ölüm olup
Salladım kendimi ölümün ipinde...