kocaman bir bulut kadar doluydu adam
gözleri donuk camdı
içinden dökülenden, kaldırımlar k ı r ı l d ı

susan kahkahalarda, yandı yandı kavruldu
örümcek ağına düşmüş sinek gibi, boştu çabası

tekmil hazırdı yanı başında
akşam
onu daim bekleyen, bir oydu yalnızca

sisli hayâl bahçelerinde başı
yorgun rüzgârla
kendini yaşatamayan zamandan geçerken
kar beyazı olmayan ömründe
bir tek sessizliğe sövdü
kaldırımlarda çiğnenmişti düş gülü

doğru yolu kesmişti ş e r hançeri
bugünü yoktu
yıkılmıştı köprü, yarına geçiş yoktu

bir gizdi
bir düğümünü bile çözemediği, bin düğümdü hayat
sedasız kalanda
bir kıvılcım yok ediyordu her şeyi

yüzündeki gölgeden anladı
bu, o değildi
iki uçurum arasında
zaman, ayak sürerken olmazlıklara
kendine ağlıyordu aynadaki resim
bir ayrıkotunun hükmündeydi ölüm…


Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir