5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1309
Okunma
Özgürlüğü ya da saflığı vurgular insan gözünde
Oysa kanatlarında yalnızlığın ağırlığı var işin özünde
Mutsuzluk düşünce vapur seferlerine, anlarım
Benden de yalnızdır martılar.
Kaç kez ölmüştüm kanadında nefreti tükürürken
İstanbul bir bakış kadar uzağımdayken
Sen suyun akışı kadar hiddetli ve öfkeliydin.
Ve ben düştüm
Beyazlara bürünmüş bir martının kanadından.
...
Uyu dedi şehir
Avuçlarımda kalan son mutluluğu da bağışladım sana
Ben de bir monoloğun cılız sesleri yükselirken
Uç dedim!
Vuruldu martılarda kanatlarından.
Ağırlığıyla kanadı içim, bilirsin içim senden kalan can kırığı
Kanattım ruhumu da.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz