Cam kesiği üstünde yürümeyi öğretir ayrılıklar
Perde açılır
Pandomim der rejisör.

...

Ben monolog
Zifiri bir kuyunun içinden geldim
Güneşi balçığa bulayıp
Uzaktan güleceğim.
Ve siz
Elleri alkış tutmaktan nasırlaşan zebaniler
Ayrılıkları yarattığınız için pişman olacaksınız.

Suflör!
Dikkat ettin mi?
Bütün ayrılıklar sana benziyor.
Ne vakit
Jilet kesiği olsa kalp
Kirpiklerin yağıyor dudağına
Her repliğe aç ve lâl kalıyorsun.

Vivaldi perdenin ardında ağlarken
Tüm oyuncuların ağzında son buluyor drama
Her repliğe bir gözyaşı sığıyor
Ve sahne düşüyor g-özümden.

Perde kapanır
Soluklanır sahne.

...

Perde açılır
Feeri der rejisör
Ütopya’nın karanlığı sahnelenir
İblisler kahkahalarını boşaltırken
Küf kokan perdelerin üstüne
Gözlerimi kapadım.
Eğer annemi görseydim
Ona beni neden doğurduğunu sorardım
Biliyorum
Ağlayacaktı çatallaşmış dilimden dökülen sözler yüzünden.

Suflör!
Bilirim sözün geçmez ama
Söyle rejisöre
Feeri’yi bitirsin.
Kapatsın perdeleri
Alsın bu yasa boğulan melekleri omzumdan
Ve bilsin ki
Yeni bir ütopya sancısında yeniden açılacak perde.

...