9
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1344
Okunma
ömrüm bir iplik gibi
sarılırdı yaşam yumağına
gündüz
ve gece,
benim bildiğim
ne zaman inceldiği yerden kopsa
bir düğüm atardı sevdiğim.
yeniden bağlanırdım
düşerdim yola.
bazen kelebek gibi daldan dala konardı düşlerim
bazen de engerek gibi ezilmesini beklerdim başımın.
biliyorum
ne kadar sevildiysem
o kadardır yüreğim!
müjdeler olsun bütün sevdiklerime
gözlerim de
sözlerim de oynaşmıyor artık;
yoruldum dağdan dağa atlarken
koşarken akşamdan sabaha
seherde vuruldum ben.
isterse yağmurlar yağsın saçlarına
veya kirpiklerin buz tutsun ülkende
unutsun gözlerin beni
sussun dilin…
sevgili hayat arkadaşım
yalnızlığım
yoldaşım benim
iyi ki tanıdım seni
soğuk gecelerde sarıl sırtıma
biliyorum
terk etmezsin beni.
ö.n
5.0
100% (5)
Cevap Yaz