10
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1245
Okunma

yenilmek yok derdim benim kitabımda
Konur’da kurşun yedim
Karanfil’de saklandım
yaralıyken haykırdım Başkent’in göbeğinde
sloganlarla atıştığım da oldu
çatıştığım da;
ama böyle bir fahişelik görmedim ömrümde!
fişlendim gönül fikrinde
iftiralara uğradım
işkencelerden geçti gönlüm
yine de sustum
bir kelimeyi bile çekemediler dilimden.
bıçak yaraları açıktır bende
silinmedi henüz kan izleri
elimi yüreğime bastırıp
çoktan süpürdüm sokak sürtüklerini.
ne olur beni bana bırakın!
ne bir selam isterim
ne de iki kelam dilenirim sizden,
bıktım iki yüzünüzden
yırtıklarınızı dikemiyorum artık.
beni yüreklerden ayıramazsınız ki siz!
kendinizi yersiniz bundan böyle
kendinizle beslenirsiniz;
sizin kalbiniz koca bir sıçandır
ne zaman doğursa
birbirini yer fareleriniz.
ö.n
5.0
100% (10)