Terk edildim bu gün
Bir hayatın anılarından.
Yenildim bir aşka daha.
Ellerim boş,
Kalbim umutsuz
Bir hecenin ardında kalan
Harf gibi,
Silindim cümlelerden,
Paragraflardan...

Aldı canımı bir sevgili,
Bedenimi çağırdı ölümün kandiline.
Ateşe verdi yüreğimin
Tahtadan yapılmış aşkını.
Bir bir yandı
Anılarım, umutlarım...
Bir ses dahi çıkartamadım.
Dilsizler gibi duyuramadım sesimi.
Sustum sustum öylece kalakaldım.
Bir umut besliyorken gözlerimde
Bu gün o umutta gitti.
Alevlerin kucağında...

Bir deniz bekliyor ruhumu almak için,
Kendisine çağırıyor bedenimi toprak,
Nefesimi benden çalıyor hava,
Bir gülücük beklerken yüreğim
Atıldı sevgilinin elinden gelen ölüme...

Ah vah çekse de dilim,
Yüreğim susmuştu
Derin bir dehlizin zindanında.
Yüreğimde kin olmasa da,
Razıydım sevgilinin
Ölüm dokunuşuna...
Üzerime serpilse de ölümün toprağı
Etmiyordum tek bir kötü kelam.

Yüreğim sussa da,
Bedenim bir koku misali
Siniyordu sevgilinin bedenine.
Vazgeçtim artık bu gün
Yaşamaktan,
Kendimden...
Bir sevgilinin koynunda gördüğüm
Ölüm tutuyordu beni yakamdan.
Çekiyordu usulca diyarına...

Yüreğime inceden gölge yapan bir ışık misali,
Bir gölge de yitirdim sevgilerimi.
Boğazıma tıkılan bir sevda da,
Kustum ruhumun umutlarını...

Gerek yoktu zaten sevmeye, sevgiliye
Ölüm usulca gözlerime
Sonumun tiyatrosunu izletirken.
Gerek yoktu nefes almaya,
Salınan denize bakmaya
Sevgilinin gözlerinde mutluluğu bulmaya
Ölüm usulca yüreğime
Geldiğini fısıldarken...

Bitiyordu bir gün daha
Ben de yok oluyordum bir alev gibi,
Yanan bir kibritin ucunda
Küle dönen ruhumu görerek..