Bir tarot destesinde çekti yüzünü
Mor bir masal kuşu

Uyuyurdun kendi sıcaklığına sarılıp
Akasya rüzgarım ateş sunağım
Kırılan gölgende lirik bir duaydım
Kaç yıldız saydım saçlarında
İncitmeden nefesinde cenneti
Öptüm gözlerinde saklı mührümdün
İlk sayfası kalbimin son şiiri
Dur orda bir gökkuşağı yedi renk
Ama ben Arşipel diyorum itiraz istemem
Yüzüm kaç kez uzandı yüzüne- kan sıcaktı
Kaç kez uzandı kırmaya enlemini ellerim
Ay sonatı okurken gölgem uzadı tuvalde
Teninde feslegen kokusu-utangaç masumdum
Uyandın şiir döküldü kirpiklerinden
İçime gömdüğüm senli varoluş
Suretinde tasvirsiz
Haydi gül çatlasın gece fay deriliğinden



Haydi kayna düşlerime buzul bir solukta
Unutup kuzeyi turuncu kırgın
Ordasın her akşam nabzımda atarken zaman
Gel çıkar beni bu kuşatmadan
Ey sevgili son deneği labirentin
Ey zemheri siyahı amip düş
Bölemedim senden beni
Yokluğun işte piç bir tümör
Her uyak saplandığında beynime
Önce yaram özlüyor seni


Masalını unutan Anka
Uzantısıyım yağmuru ağlamış şehirlerin
Sevgili ne olur-ruhumu yakıp
Göz yaşlarını ateşle silme
Sanadır her şiirim ki ben bir deliyim
Ne olur bu sıırımı sen bile bilme
Gülün yüzündeki ışık kenti
Sevme kipi yani
Kimine göre sakıncalı
Tehlikeli hatta
Fakat yine de avuçlarında gökyüzü
Sonsuz bir derinliktir Aşka













---
LUNATİC-
(Sevdadan ötürü deliren demek)


CÇ_