Kırılmıştı keskin ucunda Ay
Ben bu şiiri yazarken öğrendim

Çıplak ayaklarında o kent yürümüştü

Serin bir sabahtı
Sıcak bir simit almıştım nisandı
Saçların öylesine siyahtı
Adresini kanımla yazmıştım
Adresini haritadan zimmetime geçirmiştim

Ben gözlerinin şafağına uzun bir çığlıktım
Yedinci katında göğün mor bir bulut

Anımsadın mı midye kesiği ellerimi
Tuzundan akdeniz yanığı sesim

Ateşi çalmaya geldim

Sen uyumadan

Özgürlüğün zincirli bileklerinde
Tutsak bir tabutta sakla beni
Ateş almış buluz ırmaklarında
Ateşi çalmaya geldim
Yağmura su vermeyen temmuz cehenneminde


Öksüz bir şiirdir senin annen
Artı benim annem
Hep doğurup ölen
Risalesini tuttum tarihin ve acının
Şimdi kum fırtınası kirpiklerınde
İçimde her gece bir çölü dirilten

Upuzun yatıyorum
Sağ yanımda çöl
Sol yanım yok
Sol yanım hiç yok
Kanım kendi damarlarını kemirirken
Oturuyorum sağır bir gölgeye
Karınca yolları geçiyor içimden
Bir kuş uçuyur
Ağaçlar upuzun
Yatıyor üstümde


Mesih bir defterin arasında solmuş şiir
Beklenen ama hiç gelmeyene dair
Kalk kanatlarıma rüzgar doldur
Uzun karartmalardan geçeceğim
Yeni öyküler yazacak
El yazmalarımın
Altında uzun söylenceler


Buz ışığında soyunacaksın
Düşüp suretimi kıracağım

Bedelini bilip sevmişim
Gecede kül söylencesi
Yakılmaya bir kibrit bedeli
Ödeşme hayatla- hasmım yaşamak
Ah sen olmasan bütün düşmeleri
Ay uçurumlarında

Ölmenin tam vakti


Kan sızıyor ekimde bitti
Güz bitti sevdan bitmedi
Yürümüşüm uzun hasretler ortasında
Aklımın yüreğime zulmü
Vaz geç diyor- vaz geçme...
Bir kardelen-kar iklimine düşünce



Kayıp cesetlerini buluyorum
Ölü şairlerin
İçimde her gece mumyalar çözülüyor
Çok sürmez uyanacak diyorum Homeros
Bir tufan
eski bir masaldan sürülüyor
Zerdüşt gülüyor

Dedim ya
Hayatın misillemesidir
Aşk...











CC_
[