Gökyüzünün ucunu aramak gibi
Aşk denen uçurumun dibine varmak
Aşk sürekli bir düşme haliymiş

Bu benim aşk ile
İlk kavgam değil
Nice yenilgilerin toplamıyım ben

Bir ömür kendi külünü
Ögütüp durdu yüreğim
Kendinden ip eğirdi
Gelip öresin diye

Bir salkım üzüm olsaydı
Çoktan dönmüştü şaraba
Her günüm bağ bozumu
Kalbim tane tane seni özleyip
Bağına bozuluyor
Gelip göresin diye


Sana yazdığım her şiir
Sıcak bir kurşun gibi
Gelip patlasın gövdemde
Varsın uzakta olsun
Düşümdeki o kasaba
Nasıl olsa şehri saran bu yangın
Üflesen sönmeyecek
Genzine değsin yeter
Yüreğimin is kokusu
Nefes alamıyorum
Sardı yine ruhumu
Aşkın o pis kokusu

Ben hece harmanlar mısra dizerim yine
Yeterki keskin olsun dizelerimin yüzü
Dilimi her telden kanatırım ben;

Efkârım umuma ayan etmezem
Çeşm-i yaşım yâda ziyan etmezem
Nar-ı sevda yaksın beyan etmezem
Kalbime kül mihman olsun gitmesin...

Barış Çelimli