’Sana ben
Aç çocukların gözlerinde vuruldum’

kumral ağıtlar dökülüyor saçlarımdan
bir çocuğun gözlerinde yakalıyorum kaçan neşemizi
uzaklaşmak adına harcadığımız zamanı
şimdi şifa niyetine aşkımıza sürüyorum



yitirdiğimiz ne varsa yeniden yeşermeli hikayemizde
bir ucu bende gökuşağının süzülmek için kalbine
diğer ucundan sen tut sevda bağının yar!
hem sevmek için ne zaman geç/ti ki an şimdi olsun



yaslayıp sırtını bir kuytuda kalbini dağlarken sen
ben her gece bir tek gözlerine ağlıyorum
ve bir tek dudak büzüşün gelince aklıma
gülümsüyor yorgun kalbim


-g e l g e l d e k o y v e r e l l e r i m e d u d a ğ ı n l a g ö z l e r i n i-


yüzünü düşünüyorum sevdiğim
bir su serpiliyor gecenin en karanlığında yüreğime
tenha bir kent oluyor uyandığımda dalgın sabahlar



aşkı incitme, masum bir çocuktur o, nazlı bir çiçek
seni iyi tanıyor ondan yakanı bırakmıyor görmüyor musun?
yalnızlık zapdedilmez yanını dizginliyor, bırak!
aşka bak! aşka b/ak!



soluk soluğa koşuyorsun
sükût miktarı sus, fazla değil
ne zaman dağlardan uzaklaşsan
hep böyle oluyorsun, sal gitsin
-geleceğimizi-



birşeyler var söyleyemediğim
geri almıyorum dilimin ucundakini
pişman değilim yanıyorsa dilim
-ki hangi pişmanlık senden kıymetli ki ?
günahımı bastım bağrıma vurulduğum an gibi
sevda urganı boynumda as beni, geçmişim gibi



herşey düzelecek demeyi istiyorum
ama düzelmiyor, düzelmeyecek
yüzleşme anıdır belki an
değiştiremediğimiz hayatla



hoçşakal sınırsız sevgim ve kırılgan nergisler
merhaba sınırsız hüznüm, sahipsiz kederim/kaderim
merhaba bir kez daha!
kalemim ve yazacağım kelimelerim
-m e r h a b a-
bayrağımın, kalbimin, kanımın rengi
merhaba aşk!
gel ama ne olursun yorma beni


fulya/kasım2010