Sunu;

Bilsen ne ıssız geceler yaşarım avaz avaz susarken
Kızıla çalarken gözlerimin damlası
Sen yüzümsün rahlesi, meltemimsin elgajiye…



Baharın ortasında tutsak olmuş sevdası
Ömrünü adamış mayası bozuk bir yarına
Başıboş gölgesinin edası…
Ve zulasında yetim türkülerle doğacak
Kahpe sabaha kurulacak yeniden kaderinin sofrası...




Dur!
Elgajiye ağlamasın gözlerin...



Sana salıncak kuracak umutlar güneşin kucağında
Uçurtman ellerinden kaçınca
Özgürlüğün yanacak buram buram …

Anlayacaksın o vakit,
Mıhlayacaksın kavganı alnının duvarına.
Ve her sabah tecelli edecek yalnızlığın güneşli suretlere
Sen yok olmayacaksın umudun kucağında...




Elgajiye dön bir bak geriye...




Yürek ucunda tutuşan ateşten ne kaldı
Yetim diline çöreklenmiş harabat ezgilerinde
Kül olmuş gençliğin savrulurken…
Ve ben sana biriktirdiğim sözcükleri sıvadım ayın gözlerine
Astım ömrümün baharını gözlerinin hüznüne
Işıkları da yaktım
Uyu elgajiye kapansın iki gözün ayrılık öykülerine…




Elgajiye sevda kok/usu...




Aldanma sakın adaletsiz yazgına
Sen duanı yolla hakka
Ve tak sevdanı ardına...



Bilir misin Elgajiye...
Ne kadar zalim olursa olsun hayat
Sana verecektir özgürlük türkülerini
Unutma ki,
Biz kederli yüzümüzü duldalarız kırık tınılarla
Ve örseleriz fi tarihli ezberimizin riyakâr öznelerini…



Sabret Elgajiye
Sabret bilmezler belki diclenin türküsünü
Fıratın ıslığına düet hüznünü
Gözlerinin ırasında ki çifte namludan boşalan
Gözyaşı sürgününü
Sabret elgajiye sabret ki,
Dağlarına kuşlar kanatlansın
Denizler kıyı olsun ayak diplerine
A çıplak kalmadan sessiz harflerden
Manası yüreğinde ısınsın Aşk’ın
Yak suskunluğunu aşka kal
Elgajiye aşkla kal….




Elgajiye... Asi serçe demektir...



Songül Karadağ Taştan