Zifirle sevişiyordu yıldızlar
Ve ay göz kırpıyordu sen’li düşüncelere
Sessizlik sakıncalı uyanışlarla kollarıma sarıldıkça
Yokluğuna alışıyordum...



Göğe kanatlanırken sözcükler
En yalnız halimle
Öykünmelerime dönmeni bekliyordum...



Oysa
Alacakaranlık vardiyalarında
Doludizgin ayrılıklara yelken açıyordu hayıflanmalarım
Ve yanıp sönen yıldızlar amansız sızılarımı kaşıdıkça
Esmer suskular düğümleniyordu yeniden boğazıma...




Neşterini soluğuma saplarken hayaller
Aşkın sen halini yaşıyordum dem a dem
Üşüyordum uğramadığın rıhtımlarımda
Karınca yuvalarının bereketi gibiydi kaygılarım
Uykusuzluğumu kederinle örtüyordum her defasında...





Ve her yeni güne sabi uyanıyordu sen sızılarım
En masumane bakışların tenhasında
Çelimsiz ağrılarla dolanıyordu yokluğun kollarıma...



Uğultuların kem sözleriyle
Sana düşüyordum
Dilimde yalın bir türkü
’gaybana gecelerin esaretiyle’
Yalın bir sözcüğe boyanıyordu gece
Seni seviyorum diye
Ve yangınlar göveriyordu yüreğimin sen dönemecinde...




Şimdi saatler seni vuruyor
Akrep boynunu bükse de
Kan revan bir pusuya uyanıyorum
Esaretimin mim halindeyim
Ve fi tarihli sevinçlerimi arıyorum ardından
Dönsen de dönmesen de
Sus bir şey söyleme...