Herkesin kurradan kendini çektiği
Karapelerinli dudakları perişan. Ve mor
Sinik bir gecenin karşısındayız
Heryerde yerler. Biraz infaz
Biraz birden bire inme şimdi bu şehirde
Yeri yiyip bitiren ışık bile. Deliriyor
Kendine çekilen insanın derinliğinde

Ve o oya ağacından merdiven bir gün
Kendinden inmeyi ummaktan bıkıyor. Çıkıyor
Çorak yerlerin çalkantılı ihtiraslarından
Buruk bir balkon çıkıyor kalbine insan
Sancılı sır çatlıyor orada. Ve
Ve bir leş düşüyor. Düşe
Şiir oluyor. Olurda olamazsam diyor biri
Biri tutuşturup ucundan kışlık sarayı. Binlercesi
O solgun halkçocukları ayaklanmasında ölüyor
Sarkılmaz oluyor sonra gökdelenlerin küpeştesiden
İğde dikilmez parklara. Yükses sesle
Marş söylenmez oluyor meyhanelerde
Biri ıslığına küskün rüzgar. Biri birden bire
Bir rüyanın yeryüzü oluyor

Kim. Kime bir dudağın namlusundan baksa
Önce omzundan çürümeye başlıyor

25102bin10İst.