Issız duygularla başlayan şiirlerim vardı benim
Yalnızlığı çaresizliği konuşurdum satır araların da
Ama hiç yeis yoktu lisanım da
Umutla var ediyordum satırların sonundaki noktayı

Hayallerim vardı benim, sonsuz Ummanlara bakan
Düşlerim senli benliydi ama bizli olamayan
Vuslatı yoktu soru işaretlerimin

Sureti bende saklı nüshalarla dolu bir kitap
Yazıları silik belli belirsiz kim ister ki
Böyle bir kitabı
Kim okur ki
Yazarı yok sahipsiz bu hitabı

Dirayetle ayakta duran sözlerim
İtaatle emrimi bekleyen
Dingin duygularım vardı benim
Kimsenin hissedemediği
Yerini bulamamış bir kelime gibi
Şaşkın bakıyor öylece cümlelere
Belki biri alır da koyar onu hak ettiği
Şiirin tam göbeğine

Alıcı kuşlar gibi hırçın
Yırtıcı bir çığlık bırakır duygularım
Duyan duymayana söylesin
Tükeniyorken dimağım da lisanım
Okuyacak bir muhatabı yok mu?
Yazdıklarımın
Affeder mi acep sorgusuz sualsiz
İzinsiz yazdıklarım
Hesap sorar mı?
Baş kaldırır mı?
İsyanı görür mü yüreğim
Kalemim sukut ederse
Ben zaten çığlıksızım
Sesim kaybolur derinlere düşer gölgem
Silinir aslım kopyam yok ki benim
Bir ben beni bilirim bir de şiirlerim de ki seni
Yazamadığım şiirlere ithaf duygularım
Kimsesizliğine acınacak duygusallığım
Bir türlü sonuna getiremediğim finalsiz çığlıklarım
Anlıyor musunuz beni
Şair olamayan yanım…
Melek…