Ben merkezli sözlere sağır duygularım
Sen eksenin de döner
Pervanesi kırık kanatlarım
Uçmayı öğrenecek
Serçe yavrusu gibi ürkek duygularım

Özgürleşecek yalın ayak koşacak
Acıtsa da çakılları yolların
Kanatsa da yinede yılmaz bir süvari gibi
Zafer deyip gönül meydanın da nara atacak
Koşmayı unutmuştu yıllar var ki hep hüsrandı
İpi göğüsleyemeyen başarısız bir maratoncuydu
Öpmemişti toprağı düşünce yere
Dolmamıştı göğsü acının nefesiyle

Ve şimdi zafere müptela olmuş
Doludizgin uçuyor bir perinin eliyle

İmlası bozuk tümceleri
Kafiyesi olmayan heceleri
Uyak tanımaz lisanla bırakıyor
Sere serpe bir düş görüyor ki
Nerede şiir

Kanı donuyor şah damarın da
Benliği yok etmişti
Sadeleştirmişti bu yörüngesi bozuk düzen de
Zamansız kavgalara yoktu vakti
Süresiz bir vuslatı yok ki zaten
İlelebet değildi bekası yok bir vakitte
Fani bir ömür mü yoksa ebet mi?
Tartışmasız kabulleri olmalı itaat
En sağlamından yapılmalı temel
Zaten ömür bu ister, emel üstüne emel
Zail olmadan şems fena bulmadan kamer
Kıyameti kopmadan dünyanın, kurtaralım
Yaşamı benlik duvarından atlatıp hakikate ulaşalım

Melek…