Cezp ederken al gonca güneşi
Gül kızarığı alında sevda boy verir
Sıla rüzgârları koklar teninden
Düşürmeden tiryaki özlemini
Nakşında ömrün billur ahvali damlar
Gün yamaca geçer o vakit
Gölgesi suya düşer de
Resmeder yanık teni...




Daldıkça cevahir sularına
Nefessiz yol alır ömür kalyonlarında
Yumulur kartal bakışlar
Açılmaz olur gözlerin beyaza
Uzak iskelelerde bitap..
Devrik bir gemi edasında...





Sine-i muhaberatta sığınak bahar
Gönül zindanlarında küften lal kelam
suzinak makamından dide-i dille yakarış
Hengâme koparır badelerde
Sarı soluk fısıltılarında
Boy boy başaklar yücelir...




İliştir demir taraklarına imbatı
Tara yokluğun saçlarını bir sabah
Büyütüp derinden derine köklerini
Çöz kolundan saatini zamanın
Düşürüp koynuna kirpiklerini
süzülsün hüznün ateşle dansı...





Anımsanır kaç ah
Kaç sefa kıt kanaate meftun
Zülüften salınır bir buse
Nemrut kadar asık
Ilgar kadar pelüş zahire...





Sayısız voltalar atarken karanlığa
Başucunda ağırlarsın yalnızlığı
Sarp dağlara yolcu edersin kendini
Kuşanıp ateşten gömleğini
Tutunup geceye
Arşınlarsın devriyelerinde
Kısır döngülerini..




Su da med
Toprakta cezir
Sesinde karnını doyurur usare
Dalında buruk kırmızı lale
Bakışları kırık keman telinde
Evhamı burçlaşmış tükenmez hazzı
sokulur buhran dili yettiğince
Mızrabında İnler müntehir nağme...




Dökülür omuzlarından yorgunluğun
Yüzünü yalarda geçer sabah rüzgârı
Bir yanın şafaklarda karaltı
Öbür yanın uçurum kenarı
Kopar gamzede ağıt
Taş kesilirsin anlık gözlerinde...





Bedestenlerde tıka basa nehirler
Çağlayan boyu kilimde tezhip
Dokunmak güle, nüansın da yaprağa
Susmadan seslenmek derinliğince
Gül tazeliğinde avunmak
Kırmızıda heder olmak
Dinlenmek yüreğinde öylesi
Öylesine
Ölürcesine...



__Kelam susarda
Gönül anar daima __




Miktarınca azap kaç renge figan
Akçıl gökkuşağından sarı mavi yeşiller
Kırmızıya gark gönül
Kaç renk al kadar narin
Payesinde çoğalırken ahular...