Umutlar kurşuna dizilmiş
Gez göz aralığı satılmış
Arpacık ipotekte
Sözcükler kör topal
Kalem yazmıyor
Yazın tarlası çoramış
Güller saçılmıyor
Güller derilmiyor
Gönül hazineden mahrum umut kapıdan

Umutlar kurşuna dizilmiş
Vahşet kusuyor mürekkep
Yürek katran karası
Bir gün yaşamanın sevincine biner
Yarınların ölüm korkusu
Avazlar kısıldıkça kısılır
Ses titrer, kalp atışları ürkek
Aynalar düşman
Dost bakışları acı çeşnili
Her bakış yara üstü yaralar açar
Dost meclisleri matem havası
Sazlar suskun sözler suskun
Genç kızların prens düşleri masal
Yiğitlerin yiğitlik sevdası efsane

Umutlar kurşuna dizilmiş
Başı dumanlı dağların
Deniz tusunami
Dere yatakları kuru
Kuşlar yuvasız
Dağlar umut vaat etmiyor
Kurtlar bile eşkıya olmuş dalar şehre
Çoktandır ozan Şah’a gitmiyor
O da gidiyor ölüme adım adım
Dudakları ölüm mırıldar, kalemi ölüm yazar

Umutlar kurşuna dizilmiş
Gökler yasta
Dolu vurur Haziran’da dalları
Buza keser Ağustos’ta çiçek
Yarınlar kör karanlık
Üstesinden gelemiyor Edison icadı
Rüyalar umuda belenmiyor
Freud bile şaşkın olan bitene
Kan ter içinde yatak döşek
Ölümler tecelli değil
İp cambazı hüneri yaşam
Sınırı nefes alıp vermede çizili
Talan atar-besler, süsler damarları
Yaşam, sadece ve sadece ölüme direnmede anlam kılınmış
Yaşam,
Yaşam adına, umut adına, yaşatmak adına değilse
Yaşam müebbet hüküm, gün saydırır ölüm adına

İbrahim ŞAHİN