Yirmili yaşlarda
verem hastalığından
göçüp giden babaanne

üvey annelerinin zulmü
babam amcam halama
babacığımın onüçünde
baba evinden gidişi
ağasının kızına yangınken
üç çocuklu dul annemle
baş göz edilişi
iç güveysi olduğu evde
çektikleri ve kovuluşu

annemin yıllar sonra
başkasıyla evlenmesi
on yaşında ablam
sekizimde benim
babamın yanına
kahve köşesine postalanmamız

anası babası sağ ablamın
evlatlık verilmesi
on sene kahve köşesinde
bitin pirenin içinde
baba oğul yaşamak
gözümün önünde babamın
kansere yenik düşmesi

ve sevmeye aşık olmaya
hakkı olmamak
hor görülmek terkedilmek
problem çocuk diye anılmak

elli yaştan sonra bile
yuvamı kurup
çoluk çocuk sahibi olmuş
ve belki de ölümü
beklemeye başlamışken
bunalımdan kurtulamamak
ağır geliyor taşıyamıyorum

ağlamak istiyorum
saatlerce günlerce
bağıra bağıra
emziği düşmüş bebekler gibi

ama ağlayamıyorum
bir ağlayabilsem
biliyorum her şey bitecek
ama asla ağlayamayacağım

çünkü yaşadıklarım çektiklerim
öylesine katı etti beni
yine de tek dileğim bu
ağlamak istiyorum
sadece ağlamak
doyasıya......

Fikret TEZAL