4
Yorum
11
Beğeni
4,3
Puan
184
Okunma
Cenin ol önce
düş annenin karnına.
Sevinsin, mutlu olsun,
annen, baban ve yakınları.
Çık oradan şimdi,
selâm ver dünyaya.
Ye papana şaklağı,
patlat ilk yaygarayı.
Kollarına sarsın,
öpsün okşasın;
acıkınca emzirsin,
kirletince temizlesin,
uyumasın uyutsun,
hepsiyle de mutlu olsun
annen...
Beslesin büyütsün,
okutsun, eğitsin.
Askere gönderip,
kaygıyla, endişeyle,
özlemle,
yolunu gözlesin.
Sırayı nefsin kapsın.
Bir cilvenin peşine,
takılıp gidiver.
Anneymiş, babaymış;
sahi kimdi onlar?
Hatırlamaya değmez!
Herkes görevini yaptı.
Anne annelik,
baba babalık.
Şimdi sırada
kendi görevlerin var:
Eşle geçim,
çocuklarla geçim,
ekonomik geçim,
siyasî geçim...
Yıllar sonra ancak başlar,
mezarlık ziyaretleri.
Hatırlanır topraktakiler.
Şimdinin nesilleri,
ancak bu kadarını
görev zannederler....
5.0
83% (5)
1.0
17% (1)
Cevap Yaz