6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
5588
Okunma
İki kumru konmuş,
Mutfağının penceresine.
Verdiğin kırıntılara sevinmişler,
Sevgiyle bakmışlar.
Sevildiğini anlamışsın bir an;
Mutlu olmuşsun
Ertesi sabah yeniden
Kırıntı koyarken
Pencerenin önüne;
Kumruların gübresini görmüşsün!
Düşünmeden temizlemeyi;
Vazgeçmişsin kırıntıları,
Kumrulara vermekten!
Bu kadar zahmetsiz değil ki;
Sevgiyi hak etmek!
Dikenleri var diye;
Güller sevilmeyecek mi?
Agu-agu anne-baba deyip,
Oynarken sevdiğin,
Yüreğinden bir parça,
Melek yavrunu?
Ağladığı ya da,
Altını kirlettiğinde;
Sevmeyecek misin?
Sevgiyi hak etmek;
Yürek ve de emek ister!
Kolundan tutmuşsan bir kez,
Bırakmayacaksın;
Düğünde, bayramda olduğu gibi,
Hastalıkta ve hatta
Cenazede bile!
Fikret TEZAL
Cevap Yaz