Dün akşam yine
Oynadı kader; ikimizle.

Karşılaştık o yerde;
Senin yanında,
Benden sonraki sevdiğin.
Benim yanımda;
Sever göründüğüm,
Aşkımızın katili!

Karnımda bebeğimiz,
Her şeyden habersiz;
İsyan edercesine,
Tekmeliyor!

Mutluydunuz onunla!
Bense oynuyordum,
Düşmanımızla.

Nasıl inanmadın bana,
Çocuğumun babası olduğuna?
Sevgi güven ister!
Sen sıradan mısın adamım?
Senin sevdiğin,
Sıradan olabilir mi?

Bana inanmamakla;
Kendini inkâr ettin!
Beni kaybederken;
Benliğini kaybettin!

Göz göze geldiğimizde;
Anlamadın mı?
Dil söylese de;
Gözler yalanı becerebilir mi?

Bu arada bir müjdem var;
Bebeğimiz erkekmiş!
Galiba adını vereceğim.
Koynuma alıp;
Onunla yatacağım.
Birlikte olacağız;
Yaşadıkça!

Nikâh günü almışsınız;
Herhalde çağırırsın.
Doğumdan öncedir umarım.
Yoksa, oğlumuzu tanıyıp,
Ya vazgeçersen?

Neyse, gitmeliyim.
Tekmeliyor yumurcak!
Ben dayandım belki,
Ama o dayanamıyor!

Hangi bebek,
Babasız doğmak ister ki?


Fikret TEZAL