Yaşamı bir ayna farz ediyorsan
Bakınca gördüğün insan olmalı
Şairsen şiiri arz ediyorsan
Yazdığın herkese lisan olmalı

Mesela, bir çocuk okuduğunda
Pamuk helvasını yemiş hissetsin
Bir mazlum yarınlar dokuduğunda
Yazını “Umut var” demiş hissetsin

Acısı olana bir em misali
Ruhen şifa olsun sarsın yarayı
Kıştaki serçeye bir yem misali
Okurken doyursun bahtı karayı

El olsun yetimin eğik başına
Babası misali okşasın sevsin
Yıldızlar doldursun çatık kaşına
Dedirtsin “Sen bana cennet-i ev’sin”

Her şeyden bir anda geçmiş olana
Yaşamı tutkuyla sevdiren olsun
Ölmeden ölümü seçmiş olana
Abı hayat gibi yeniden dolsun

Öğretsin erdemi ve fazileti
Sen de öğren elbet ders veriyorken
Kınasın yapılan her eziyeti
Sağ vurmasın solu gösteriyorken

Yâd etsin geçmişte kalan üstadı
Vefayı göstersin yeni nesile
İçinde olsa da dünyanın tadı
Ahrette sevaba olsun vesile

Elbet kolay değil kalem şaşmadan
Beşeri yürekle hep aynı kalmak
Sitemle doluyken edep taşmadan
Şiir denen sazı sabırla çalmak

Hem bana hem size, Mevla’m inşallah
Hidayet ışığı bir kalem versin
Yazıları gören deyip “maşallah”
Gönlünün diliyle dua göndersin


İHSAN TURHAN