0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1125
Okunma
bilinç, kan ağlayan bir martı kadar üzücü hale gelmişken
doğa, bize ufak oyunlarından koca bir evren bahşetmiş hissi yaşar.
ve bizler, ufacık insanlar; kendi düşlerimizin içine bile girememişken
küfrederiz tanrıya, inançlarımız uğruna savaşmadan, en kolayını yaparak.
ailene küfredersin her şeyden önce
"neden geldim bu dünyaya" "ne görevim var ki bu saçma rüyada"
diye başlayarak
okula küfredersin
ülkeye küfredersin
ve en çok da içten içe kendine küfredersin.
bunu dışa göstermezsin,
kendinle yenişemezsin.
kısır döngülere gebe bir nefesin var senin
kendinle barışmaktan öteye gidemeyecek kadar sevgin
insanoğlu dediğin varlık bir bulantı;
kan-revan her taraf,
pişmanlık en derinleri sardı.
aynadaki yansımanda
aslında
sâfi kan kırmızısı vardı.
