anlamı ne bu kelimlerin?
senin için yoktur çünkü sen çok başkasın
benden bambaşka

ellerimi hapsedeceğin günlerin hayalini kurardım bir süre önce
sen yarın kiminle nerde ne yemek yiyeceğini,
ne giyeceğini düşünürdün o zamanlarda değil mi?

bambaşkasın dedim ya sana
haklıyım değil mi?
ne de olsa sen kazandın tüm zamanların aksine
bıraktın ve kazandın iyilerin tam tersine.
oyunu bıraktın ve kazandın, kumarbazların tam aksine.
kimle ne yemek yiyeceğini, ne giyeceğini,
nasıl oturup nasıl gülümseyeceğini tahmin edip kazandın.
her masayı terk edip kazandın.
başkaydın benden,
çok başka.

baştan başlarsın her şeye, ne olcak ki?
terkedilmiş olan bir gemi çünkü içindeki insan değil.
takarsın kulaklığını ve Lyra Vals dinlersin;
derler ya "Görünüşe göre; yaşanan elbet unutulur."
gülümsersin, "doğru" dersin.
"yaşanmadı bile zaten."
çeker gidersin
ki bu yapmayı en iyi bildiğin
-belki de en sevdiğin- işin.

yazılmış bir çok romanda bulabiliriz kendimizi bence
ya da çekilmiş siyah-beyaz fimlerde:
sen kötü huylu bir kevaşe, bense bir cenaze
sen bir zengin kızı ben sokakların adamı
sen herdaim yağmurlu olan şehir, bense ’yağmur adam’
sen kaçtıkça kazanan, ben kovaladıkça kaybeden insan
sen başka bir insan, ben bambaşka bir insan.