tılsımlarınla dalış yaparsın rüyalarıma
kahve sohbetlerine açılır gözlerim ikirciksiz
elinden kaçırdığın o susuzluk
benim kiraz zamanlarım
kıpırtısız koşar kuş çığlıkları kahırsızlığına bulutların
avuçlarının arasında iki gözlü bir sayfiye yeri var biliyorum
üstüme yorulmazlığımı giyindim
utanmazlığımı aldım kollarıma
deniz pırıltıları duymaz sesimizi
ipil ipil keder düşkünlüğümüzü bilmezler
umarsızca pervasız köpüklü dalgalar
ve sıra sıra yiyip bitirmek hilelerini tüm kaçmaların
bize yakışanı buydu
aşksı gün renklerini harcamak
bir başka mutluluk adına
soylu suskunluklarla bitirmek bir ömrü

saçlarını nehir boylu gözyaşlarıma ağaç yaparım
sevda dolu kıyılarına uzak bir martı düşünce pencereme
avunsun diye haylazlığı
sesimden kalan ne varsa
son hüznümden
uçuk bir şarkı söylerim derin kederine
sen sanırım göğü çalınmış o beyazlığı
o şuh maceraperestliği
ben nerde yaralı bir kuş görsem
senden çok ömrün sanırım
ömrümün göçü
ben nerede ömrümü sen sansam
yaralanırım
çünkü ömrümsün
yıllanmış yarım şarkım
diğer yarım
ellerimden ayrım


ikindilerine göz koyulmuşsa şah damarımın
ara sokaklarda hangi anı anıyı arar dururum
bilir misin ki korkulu bekleyişlerin öğle sonralarını
ki
segah gölgeli bir kapı aralığından uzanan bir bardak su kadar
serin ve ferah dudaklarını kaçırırsın sensiz iğreti adımlarımdan
gün batımı saplanırken göz pınarlarımın kalbimi dinleyişine
söylediğim bu uçuk şarkıda yapayalnızım
tüm akortlar çaresiz güfteler zül sazlar sayrılı
akşam kırlangıçları göğe taksim geçiyor
ben yalnızlığıma
karşı pencereler ve balkonlar gene içlerine kapanık
genç çınar ağaçları anlamaz meramımı
çünkü sen benim en güzel ömrümsün
yaşanmamış yarım yanım
yıllanmış bahar şarkılım
küllenmemiş harım
diğer yarım
ellerimden ayrım...


Kağan İşçen