O,bir garip Orhan Veliydi,
İstanbul’un orta yerinde,
Garipti ,kimsesizdi,
Ama şairdi nihayetinde,
O,bir garip Orhan Veliydi,
Yalnız yaşardı genellikle,
Yalnız dolaşırdı sokalarda,
Başı dik ,gururluydu yürüyüşünde,
Veli’nin oğluydu nihayetinde,
O,bir garip Orhan veliydi,
İstanbul’un orta yerinde,
Kimsesizdi,garipti,
Ama gururluydu yürüyüşünde,
O,bir garip Orhan Veliydi,
Veli’nin oğluydu nihayetinde.
Şiir’e tutkundu,
Kadın’ı severdi,
Denizsiz yapamazdı,
Martılar dolaşırdı tepesinde,
O,bir garip Orhan Veliydi,
İstanbul’un orta yerinde,
Gözü kapalı dinlerdi,İstanbul’u
Yosmalar geçerdi önünden ,
Şerefliydi bakmazdı,
O,bir garip Orhan Veliydi,
Garipti,kimsesizdi,
Ama, Veli’nin oğluydu nihayetinde,
O,bir garip Orhan Veliydi öldüğünde,
Son şiirini buldulular müsveddesinde,
Yarıda bırakılmış bir aşk şiiriydi,
Sol cebinde yirmi sekiz rubleyle,
Mal varlığı buydu nihayetinde,
Öldüğünde otuzaltısındaydı,
Garipti ama gururluydu gidişinde,
O,bir garip Orhan Veliydi,
Yazardı,şairdi,
Şiir’e tutkundu,
Kadını severdi,
Denizden kopamazdı,
Martılar dolaşırdı tepesinde,
Yalnız yaşadı,yalnız öldü nihayetinde,







Şairlerin sultanına,,
ORHAN VELİ KANI’ĞA,
ithafen...

Fikret EDİŞ
20/07/2010