Mardin de, bir şafak vaktidir Mihel!
Ansızın düşüyorsun aklıma,
Güneşte olgunlaşırken buğday başakları,
Suyun alnına ilk defa değiyor toprağın dudakları.
Ve ben seni özlüyorum Mihel...
Bir çocuk koşar adım geçiyor önümden öyle ansızın.
Bir çocuk , yalın ayak koşuyor sokakta.
Anne doğurduğuna pişman olmalı ki;
Beddua okuyor arkasından,
Çocuksa tınlamıyor arkasından koşan ayakları,
Burada çelişkiler dizboyu Mihel!
Hangisini anlatsam sana,
Biraz da kendimizden bahsedelim sevgilim.
Seni özledim biliyor musun?.
Mardin’de meydan lokantasındaydım,
Seninle oturduğumuz ilk masadaydım.
Mıranın acısı dokunuyor dudaklarıma.
Biz içtikçe doldurmuştuya garson .
Acılar olgunlaştırır demiştin ya bana,
Acılar olgunlaştırdı evet ,
Ama seni unutturmadı bana,
Bu sefer sevdamızın anısına içiyorum Mihel.
Ama sen yoksun gavur kızı.
Bak, güneş git gide dikleşiyor ufukta.
Kafatasları kaynıyor insanların.
Ve şimdi daha çok özlüyorum seni,
Mardin’de akşam olmakta Mihel!
Yine sen düşüyorsun aklıma,
Hatırlıyor musun sevgilim.
Mardin de sıcak yaz akşamları.
Toprak evlerinin damına sererdik yatağımızı.
Mavi göğün altında yıldızları seyreder..
Sonra ölesiye sevişirdik.

Mardin’de bir akşam vaktidir Mihel!
Ansızın düşüyorsun aklıma.
Şehre karanlık çöküyor.
Ve ben yine seni özlüyorum gavur kızı.

Mihel’in aşkına...
MARDİN MEYDAN LOKANTASI-2005








Mardi’de bir şafak vaktidir mihel,