2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
739
Okunma
Ellerinle Dokunmasan
gece sızıyor gözlerime
bu evren benim değil
kaldırımları ülkem yaptım
tek derdim sonbaharın üzdüğü
yapraklara basmamak
’derdim günüm
ölsem desem
nasıl duyarım ağaçların hışırtısını’
kızıl bir yaprak dağıldığında ellerimde
saçlarının topraksı tadı gelir aklıma ya
kaldırımlarda gezinen bakışlarım
yaprakların arasında aranır durur
ağlayışlı suskun anlamsızlığını
’bu mu derim bu mu
hayat koca bir kaybetmek korkusudur
ellerinle dokunmasan
ölümü bilir miydi hiçbir ağaç’
Kağan İşçen
5.0
100% (1)
Cevap Yaz