37
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
2488
Okunma

______sanmayın ki..herkesin ruhu karanlığın esaretinde..kişinin aynasıdır ruhu..ancak yansıttığı kadarını görür ve algılar/ kötülüğün esiri olan zavallı yüreklere.. .
kuytu bir köşeye sindi karanlığın gözleri
şimşek gibi çaktı ışığın renklerini
sırlı aynaların şavkında, yansıttı kötülüğü
evrenin solgun yüzüne
siyah bir pelerin örttü kargalar kuzgun-i geceye
gizemli öyküler anlattı İblis / hepsi de yalan
kin ve nefretten örülmüş kalelerin surlarına
safran gibi kustu âğulu düşlerini
maviliklerde yol alan beyaz yelkenliye
yakamoz ışıltılarına sardı akrep dillerini
savurdu rüzgarın koynunda, yosun tutmuş denizlere
gecenin garâbetine ağladı, ayın yorgun gözleri
sessiz bir bekleyiş içinde melekler
duaya durmuş ölüm çiçekleri/ mezar taşları kadar soğuk
sabahı bekleyen çakıl taşları ıslak
güne uyanan güneşin gözleri hâreli
tadı yok çirkinleşen dünyanın
kokuşmuş çöplükte ağlaşan martılara
el sallayan çocuklar umutsuz
kıyametin kopsun dünya!
sen kötülüğün kollarında uyurken
ağlayan gelinciklerin koynunda /vuruldu masumiyetin kalbi…
Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygılar........
Ayşe Uçar
12/07/2010