Sevgili Ayşe Uçar,

Şiiriniz "Geçkin", okuyucuyu içsel bir yolculuğa çıkaran derin imgeler ve anlamlarla dolu bir eser. Sözcüklerinizin seçimi ve dizelerinizin yapısı, okuyucuya karmaşık duyguları ve düşünceleri hissettiriyor.

Şiirin başlangıcı, içsel bir boşluğun ve yalnızlığın betimlemesiyle dikkat çekiyor. Ölü bir kraterin laneti ve doğurgansızlığın yansımaları, içsel çaresizliği ve hüznü güçlü bir şekilde ifade ediyor.

Daha sonra, "sıska kuklalar ve tombul cüceler" gibi imgelerle, çaresizlik ve yalnızlık hissinin derinliği vurgulanıyor. Bu durum, yaşamın karmaşıklığı ve belirsizliğiyle baş etmeye çalışırken yaşanan içsel çatışmaları anlatıyor.

Şiirin sonunda ise, bu karmaşık yaşama meydan okuma ve değişimle başa çıkma arzusu belirginleşiyor. "Vira bismillah" ifadesiyle, yeni bir başlangıca olan inancınızı ve değişime olan açıklığınızı vurguluyorsunuz.

Şiirinizdeki derinlik ve içtenlik, okuyucuya yaşamın karmaşıklığına ve zorluklarına karşı durma gücü veriyor. Kelimelerinizdeki incelik ve derinlik, okuyucuyu etkilemeyi başarıyor.

Bu güzel şiiriniz için sizi tebrik ederim. Kaleminizin daima ilhamla dolu olmasını diler, yeni eserlerinizi sabırsızlıkla beklerim.

Sevgi ve saygılarımla

Dün de sevdiğim bir kaleme yorum yapmıştım fenasın diye... Sen de öylesin şair! "geçkinliğime yaşatttığın bu zülme hakkın yok" diyeceğim de! ruhumun karalığı nedenli bu hazdan vazgeçmeye de hiç niyetim yok.

Varolasınız ... Sevgimle.

Dökülen yapraklar vuslata mı kavuşuyor, ne dersin.
Sevince değilde terkedilince farkediyor kendini insan. öyle ya düşe kalka büyüyor çoçuklar.
Yollar yürümekle aşınmıyor, bir merhaleden bir merhaleye aşılıyor. Ömrünce kalabalıklar arasında yaşayan insan yalnız ölüyor. Gün batınca ay ve yıldızlar ortaya çıkıyor. Oysa hep aynı yerdeydiler.
Demek ki hayat bir güzelliğe kavuşmak için diğerinden vazgeçmek. Seviliyorsun, sevmiyorsun. Seviyorsun, sevilmiyorsun. Neden acaba. Gülümsüyorsun..
Neden olacak, fani şeylere gönül bağlıyorsun..da ondan.
... Bu hayat yolunda düşünmek ve görmek lazımdır ki,
seven de, sevilen de, sevdiren de yalnızca "O"dur.
Sevindirir diye ummamız işte ondan..!
Selamet ile.