kan tutar beni
b/akamam gözlerine


aşka hudut çizerse bir yürek
gölgeler kara çalar düşlerine
kavramlar kargaşaya dönüşür
gel-gitleri çoğalır denizlerin
aklım ikiye bölünür


kavala son deliği açan kimdir
ey aşkın öğrencisi
kan/atların kanıyor
kim dağınık bıraktı seni


karanlık gölge bırakmaz demiştin son gittiğinde


özgür değildir suyun akışı
yağmur bir sokak kızıdır artık
ölüm sömürge kurar gözlerinde
ateşe taparcasına dualar ederken
yanık et kokusu kaplar geceyi
ana vurulur can evinden


ellerin zincirlere vurulmuş bir mahkumdur şimdi


kan senden bulaşır bana
saatin vurduğu her an ölür
can çekişir zaman
dünya durdukça başın döner durmadan


bu gün hayatta kaldığın için
bir çınar daha dikeceğim
bir şarap daha açacağım
gidip denizden yeni çıkmış kızımı öpeceğim alnından
tuzla tanışacak
içine kapanmış bulutlar ıslatacak dudaklarımı


ayyaşlığım ayılıyor
yüzüme vurdukça zaman
kendime geliyorum


habersiz çıkardığın günün elbiseleri
uçar gider kuşların üzerine
yön bilmez bir yelken olur yüreğimiz
terli bir soluğun dökümünü yapar ömrün
bırak kendini dilin üstüne kurduğun köprüden aşağı
anılarına uyak yapma karanlığı

İsa İnan

altı temmuz iki bin on

şimdi bağrına bastığın yerlerde cehennem ateşi yanıyor sensizlikten...