Yıllar yılı yürüdüm hep peşinden,
Yollarında iz oldum bu sevdanın…
Benimle yoğruldu taa en başından,
Hamurunda öz oldum bu sevdanın…

Bazen durgunlaştı, bazen çağladı,
Kördüğümle kendisine bağladı,
Ağlattı durmadan, hem de ağladı
Gözyaşında tuz oldum bu sevdanın…

Bazen düze indim, bazen yüceldim,
Bazen çölü aştım, bazen dağ deldim.
Aşk denince akıllara ben geldim
Şiirinde söz oldum bu sevdanın…

Hor görüldüm, hırpalandım, itildim,
Suçlu oldum, zindanlara atıldım,
Mutlu oldum, halaylara katıldım,
Türküsüne saz oldum bu sevdanın…

Bir kukla misali oynatır durur,
Bıkınca yerlerden yerlere vurur,
Bilmem böyle hayat ne kadar yürür?
Ellerinde koz oldum bu sevdanın…

Nem almış bir duvar gibi devrildim,
Güneşinde başak gibi kavruldum,
Hazan geldi, yapraklarla savruldum
Rüzgarında toz oldum bu sevdanın…

Geçmişim is tutmuş, yarınım puslu,
Hayallerim donmuş, umutlar sisli.
Beni bağışlasın Kerem’le Aslı.
Yangınında köz oldum bu sevdanın…

(21.01.2009 – Alanya)

İhsan Gürbüz