Sanmayın karanlık size hep yardır,
En kara karadan kara geceler…
Yalnız bir sabahlık ömrünüz vardır;
Sonra mecbursunuz nura geceler...

Hüzün sizi bekler, gam sizi bekler…
Dertler hatır sorar, acılar yoklar.
Sanki azmış gibi bir daha ekler,
Yaramın üstüne yara geceler…

Neden akla gelir sizde anılar?
Neden her acı şey sizde yeniler?
Neler çekiyorum, bilseniz neler?
Sordunuz mu hiç bir kere geceler?

Duygular sıraya girer ardarda,
Rengarenk dünyaya çekilir perde,
Siyahın her şeyi boğduğu yerde,
Derdime olur mu çare geceler?

Gurbet sizde daha çekilmez olur.
Yalnızlık insanı koynuna alır.
Hasret türküleşir, gözler sulanır,
Vuslata gelir mi sıra geceler?

Ömür dediğimiz süre dolmadan,
Ecel kapımızı -bir gün- çalmadan,
Vuslatımız kıyamete kalmadan,
Götürseniz beni yare geceler…

Yol açmayacaksa bize ışıklar,
Kavuşmayacaksa bütün aşıklar,
Gündüze, güneşe ihtiyaç mı var?
İsterim ki bin yıl süre geceler…

Alanya – 26.09.2009

İhsan Gürbüz