Israr etme “Unut” diye bu kadar;
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…
Seni farz eylemiş ömrüme kader.
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

Dünyayı tersine döndürmek gibi,
Yangını körükle söndürmek gibi,
Ayı gökten yere indirmek gibi
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

Hep bana aitsin, hep bana özgü,
Saçımda beyazsın, yüzümde çizgi,
Gönlümde özlemsin, alnımda yazgı…
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

“Unut gitsin” demek olsaydı çözüm,
Unuturdum acı çekmezdi özüm.
Seninle doluyken gecem, gündüzüm
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

Saymakla bitmez ki hâtıran bende,
Gönül vazgeçmiyor, “Vazgeç” desen de,
Vurduğu müddetçe yürek bedende
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

Unutabilir mi dal hiç yaprağı?
Unutabilir mi tohum toprağı?
Unutması gibi çiçeğin dağı,
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

İçimde yangının küle dönmeden,
Yorgun gözlerimin feri sönmeden,
Şu bedenim musallâya konmadan,
İmkânsız bir şeydir seni unutmak…

(İhsan Gürbüz -Kasım/2009 - Alanya)

İhsan Gürbüz