İkiye bölünmüş bir resim gibiyiz;
Kesik birer kol var omzumuzda ikimizin de
Hala kan damlayan…
Ve duvardaki çerçeve gibi,
Boş kalan yüreğimdir şimdi
İçimde ağlayan…

Merak etme bir tanem;
Şiirler yazmayacağım bundan böyle sana ait,
Şarkılar tutmayacağım radyoda senin şansına…
Gözlerinden bahsetmeyeceğim sayfalarca…
Gülüşünü,
Gülümseyişini
Unutmaya çalışacağım…
Sevmekten zor olsa da alışmak,
Alışacağım…

Simit attığımız balıkları,
Su içerken resimlerini çektiğimiz kuşları,
Hepsini başka bir şeye benzettiğimiz bulutları…
Baharda çiçeklenen badem dallarını,
Her sabah el sallayarak uğurladığımız
Balıkçı sandallarını,
Ayakkabı boyacısı çocuğun umutlarını
Unutmaya çalışacağım…

Kağıt helva içinde dondurma yemeyi,
Renklerin denizde yandığı vakitlerde
Sahilde yürümeyi,
Sıcaklığı henüz geçmemiş kumlara oturup,
Dalgaları dinlemeyi
Unutmaya çalışacağım…

Ve beni sarıp sarmalayan ne varsa sana ait
Sıyrılacağım hepsinden …
Ayrılacağım
Seninle yaşananlardan…
Kopacağım
İçinde sen olan bütün anılardan…
Unutacağım seni
Unutacağım…
Başka bir yol tutacağım yarından tezi yok…
Yalnızlığımla baş başa yaşamaya alışacağım…

Kısacası bir tanem,
Böleceğim hayatımı ikiye:
“Seninle birlikteyken” ve “senden sonrası’ diye…

Ve
Şimdi senden sonrasını yaşıyorum hayatımın…
Tek kişilik kısmını…
Almamaya çalışacağım ağzıma
Bundan sonra ismini…
Masamdaki gülümseyen resmini
Kaldıracağım…

Sensiz hayatı öğreneceğim…
İki ayağımın üzerinde durmayı bileceğim…
Sileceğim
Senden kalan ne varsa hayatımda…
Deneyeceğim unutmayı,
Unutamasam da…

Sensiz seyredeceğim güneşin batışını,
Yalnız ıslanacağım yağmurlarda…
Bir başıma çekeceğim çam kokusunu ciğerlerime dağlarda
Kendimi yollara yalnız vuracağım…
Kendi kendime konuşacağım bakıp da aynalara…
Oturduğum çay bahçesinde
Bir çay söyleyeceğim iki yerine…
Bir gül koymasını isteyeceğim garsondan
Bundan böyle masamın üzerine…

Bütün bunları,
Yaşanan anıları silebilmek,
Her şeyi,
En başta da seni unutmak,
Unutabilmek
Mümkün mü bakalım…
Yaşayıp göreceğiz…
Deneyeceğiz…

Merak etme bir tanem;
Şiirler yazmam bundan böyle sana ait,
Şarkılar tutmam radyoda senin şansına…
Gözlerinden bahsetmem sayfalarca…
Gülüşünü,
Gülümseyişini
Unutmaya çalışırım…
Mümkün olmasa da,
Zor olsa da
Kim bilir belki ALIŞIRIM…

İkiye bölünmüş bir resim gibiyiz;
Kesik birer kol var omzumuzda ikimizin de
Hala kan damlayan…

Ve
Duvardaki çerçeve gibi,
Boş kalan yüreğimdir şimdi
İçimde ağlayan…

Bir zamanlar
“Yalnız ölüm ayırır bizi.” Diyorduk…
Ne oldu?
Söyler misin bir tanem
Hangimiz öldü?

17.10.2009 - Alanya

İhsan Gürbüz